نقش 2-آمینوبنزیمیدازول بعنوان بازدارنده ی فاز بخار در سیستم مولتی متریال حاوی مس، برنج و فولاد کربنی برای محافظت در مقابل خوردگی

خوردگی اتمسفری به دلیل اهمیت بالای عمر سرویس دهی تجهیزات و نیاز به افزایش دوام سازه های فلزی منجر به استفاده گسترده از بازدارنده های فاز بخار به عنوان روش جدیدی برای جلوگیری از خوردگی تجهیزاتی همچون قطعات در حال حمل و نقل یا در انبارکردن موقت، برج های خنک کننده، دیگهای بخار، مبدلهای حرارتی و خاصه هر قطعه ای در حالت عدم استفاده موقت است. استفاده از یک بازدارنده ی فاز بخار برای محافظت همزمان فلزات پایه آهنی و غیرآهنی کاری سخت است زیرا ممکن است یک ترکیب که باعث کاهش خوردگی یک دسته از فلزات می شود منجر به افزایش خوردگی فلزات دیگر در همان قطعه می شود. در این تحقیق یکی از مشتقات بنزیمیدازول بنام 2-آمینوبنزیمیدازول برای این منظور بکارگرفته شده و آزمایشات کوانتومتری، کاهش وزن، پلاریزاسیون تافل و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی جهت تعیین خواص ضد خوردگی بازدارنده ی فاز بخار در مجاورت محلول nacl 3.5% و تست کاهش وزن تحت سیکل حرارتی 24 ساعته مخلوط آب و گلیسیرین مورد بررسی قرار گرفته است. بکارگیری این بازدارنده باعث افزایش مقاومت به خوردگی اتمسفری فولاد ck45 شد و با افزایش غلظت این بازدارنده میزان کارآیی بازدارنده افزایش یافت که به دلیل جذب اولیه مولکولهای بازدارنده بر روی سطح فلز و تشویق برای تشکیل لایه ی محافظ fe3o4 که همچون لایه ای محافظ از خوردگی سطح فولاد جلوگیری می کند می باشد. در مورد نمونه ی مسی با افزایش غلظت این بازدارنده میزان مقاومت به خوردگی اتمسفری این بازدارنده بطور قابل توجهی افزایش یافت و از میزان کدری سطح مس کاسته شد. در مورد نمونه ی برنجی نیز با افزایش غلظت بازدارنده نقاط ریز موجود بر روی سطح برنج که بیانگر روی زدایی بر روی سطح برنج بود کاسته شد. افزایش مقاومت در مقابل خوردگی مس و برنج به دلیل تشکیل لایه ی محافظ cu2o که از عبور یون cu2+ از میان لایه ی اکسیدی به سمت فصل مشترک محیط/اکسید جلوگیری می کند.